Lou Koper
Raadslid PPR/PSP in Zandvoort 1974 – 1978
In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezing op 16 maart 2022, kijkt Haarlem105 naar de (kandidaat)raadsleden in de regio. Hoe deden ze het toen. Hoe doen ze het nu en hoe willen ze het straks aanpakken.
Door Ton de Groot.
Na het herstel van de Tweede Wereldoorlog groeit de wereldeconomie snel. Dit leidt in Nederland tot een snelle stijging van de welvaart. Het lukt de overheid tientallen jaren om dit in goede banen te leiden. De lonen stijgen en de verzorgingsstaat wordt opgebouwd. Maar de greep van de overheid wordt steeds meer ervaren als betutteling en vooral jongeren eisen veranderingen. Er ontstaan nieuwe politieke partijen: Pacifistisch Socialistische Partij (PSP); Democraten 66 (D66) en Politieke Partij Radicalen (PPR).
In aanloop naar de verkiezingen voor de gemeenteraad in Zandvoort in 1974, willen de lokale afdelingen van de progressieve partijen samenwerken. Zij denken zo de vooruitgang op een moderne manier vorm te kunnen geven. Maar de PvdA voelt daar niets voor en D66 verzet zich tegen de voorgestelde procedure om te komen tot één kieslijst. Het plan voor de ‘Progressieve Combinatie Zandvoort’ gaat niet door. De lijst PPR/PSP onder aanvoering van Lou Koper komt met een zetel in de raad.
Koper laat in de gemeenteraad direct van zich horen, een nieuw geluid van democratisering en inspraak. De burgemeester spreekt hij er op aan als de buurtraad in de Noorderbuurt niet tijdig is geïnformeerd over de sloop van een aantal panden in de buurt. De burgemeester stelt “niet voor iedere stap de mening van de buurtraad te vragen.” Maar Lou vind dat het college afwijkt van het afgesproken beleid met betrekking tot inspraak. “Bestuurders schijnen zich meer te voelen dan de gewone man maar zij moeten inwoners betrekken bij hun plannen en laten meebeslissen.” Hij vraagt om een stimuleringsfonds en het organiseren van een wijkraad in Nieuw Noord, om zo een bijdrage te leveren aan het functioneren van de democratie.
In zijn eerste bijdrage aan de discussie rond de begroting ontvouwt hij de visie van de PPR/PSP. Wat hen betreft bepalen zon, zee en strand het leven in de badplaats. Zij willen een ander recreatiebeleid. Zuinig zijn op de natuur, terughoudend met het toenemende gebruik van de auto. Ook het verbeteren van het openbaar vervoer, waaronder een nieuw spoorwegstation in Nieuw Noord, staat op het verlanglijstje.
Maar ook voor de meer informele taken doet men een beroep op het raadslid. Hij wordt uitgenodigd om aanwezig te zijn bij het kindercarnaval. Prins Wullum wordt ontvangen in zwembad Duinpan door carnavalsvereniging De Scharrekoppen. Als alle verklede kinderen spontaan in het water springen, kunnen de aanwezige notabelen, waaronder Lou, niet achterblijven. Geheel gekleed duikt ook hij het water in, tot grote vreugde van de aanwezigen.
Na drie-en-een-half jaar verlaat Lou teleurgesteld de raad. Hij is het vertrouwen in de PPR kwijt sinds de partij een andere koers vaart. En hij heeft ervaren dat de gemeenteraad alleen in theorie het hoogste orgaan is. In de praktijk is er, door de vele gedelegeerde beslissingen, een niet te overbruggen afstand tot het college ontstaan.
Men zal zich Lou Koper later herinneren als een gedreven raadslid die zijn mening niet onder stoelen of banken stak. Hij werd bekend door zijn sterke eigen visie op woningbouw in Zandvoort en zijn strijd tegen grootschalige ontwikkelingen in het dorp. Bij zijn afscheid belooft hij “ik trek mij niet terug uit het maatschappelijk leven van Zandvoort.”
