Naar aanleiding van de rechtszaak tegen oud-scheikundedocent Hugo van P., die wordt verdacht van het plegen van ontucht met een minderjarige leerling op het Coornhert Lyceum, heeft zich een nieuw slachtoffer gemeld bij Haarlem105. “Dat de eerste melding al in 1994 is gedaan, vind ik onvoorstelbaar. Ik hoop door mijn verhaal te delen, dat dit andere slachtoffers helpt om dit ook te doen”, vertelt Sophie (30), die niet met haar echte naam genoemd wil worden.
“In de derde klas, dat was in 2010, had ik bijles van Hugo van P. voor scheikunde”, begint Sophie haar verhaal. “Tijdens de eerste pauze moest ik naar een van de lokalen komen. Toen ik ging zitten, liep hij eerst naar de deur richting de gang toe. Deze draaide hij op slot. Vervolgens liep hij naar de andere deur en draaide deze ook op slot. Ik voelde me toen al heel raar en zenuwachtig, maar hij deed heel normaal en rustig dus ik probeerde dat gevoel te negeren.”
Sophie vervolgt haar verhaal. “Vervolgens ging hij naast mij zitten en gingen we kijken naar de vragen van het huiswerk. Hij legde zijn hand op mijn been en ik moest die hand verplaatsen, gebaseerd op hoe moeilijk ik de vragen vond. Makkelijke vragen waren de ene plek op mijn been, moeilijke vragen een andere plek. Ik deed dit, maar gelukkig duurde de bijles maar kort. Toen de bel ging, deed hij de deuren van het slot en mocht ik weer gaan.”
“Ik voelde me een zombie, was afwezig en snapte niet wat er gebeurd was”
Sophie, slachtoffer
Sophie vertelt dat ze hierna naar haar wiskundeles ging. “Ik voelde me een zombie, was afwezig en snapte niet wat er zojuist was gebeurd. Na een paar minuten voelde ik dat ik moest huilen en werd ik heel misselijk. Ik ben de klas uitgelopen en werd daarna getroost door een vriendin. Maar ik durfde niet te vertellen wat er was gebeurd. Ik was eigenlijk vooral bang dat het kwam omdat m’n topje te laag was uitgesneden en ik schaamde me heel erg. Ik besloot om nooit meer terug te gaan naar zijn bijles. De eerste paar maanden heb ik het aan niemand durven vertellen, maar uiteindelijk ging dat niet meer en heb ik het met mijn ouders gedeeld. Ik wilde alleen echt niet dat de school het wist, dus heb ik het toen niet gemeld.”
“Toen de MeToo-beweging ook in Nederland bekender werd was mijn eerste gedachte: wat gek dat dit zo veel mensen overkomt, ik ken eigenlijk niemand die dit is overkomen”, gaat Sophie verder. “Tot ik een keer wakker schrok en me realiseerde dat ik ook iets had meegemaakt wat niet oké was. Ik had het blijkbaar diep weggestopt.”
“Ik zag dat deze scheikundedocent nog steeds op school werkte en wilde ervoor zorgen dat hij dit niet nog steeds zou doen bij leerlingen”
Sophie
In 2018 zoekt Sophie voor het eerst contact met het Coornhert Lyceum, met de toenmalige vertrouwenspersoon die ze goed kende. “Ik had gezien dat deze scheikundedocent nog steeds op school werkte en wilde ervoor zorgen dat hij dit niet nog steeds zou doen bij leerlingen. Het eerste gesprek was fijn, maar daarna kwam ik in een uitputtend proces terecht. Mij werd vooral gezegd dat wanneer dat ik de naam van de docent zou noemen, degene waarmee ik in gesprek was meldplicht had en er dus iets mee moest doen. Dit kon consequenties hebben voor de school en de carrière van Hugo van P. Uiteraard moest ik hierover geïnformeerd worden, maar ik beleefde het vooral als een extra druk die op mij kwam te liggen. Meldplicht is er om slachtoffers te beschermen, niet om ze te laten twijfelen.”
‘Schaamte en teleurstelling’
Sophie geeft aan dat ze zich op dat moment schuldig begon te voelen. “Ga ik dit verhaal echt delen? Met de mogelijke consequenties van dien? Ik kreeg een folder mee over wat meldplicht inhoudt en ik werd vooral gewezen op wat ik allemaal moest doen om de melding te maken. Toen had ik het niet bewust door, maar dit werkte heel demotiverend voor mij. Ik vond het al heel spannend om hier open over te zijn, los van de pijn die het incident en de periode daarna bij mij omhoog brachten, nu moest ik ook heel veel werk doen om het te melden. Ik wilde gewoon mijn verhaal delen, met de intentie te voorkomen dat de meisjes die nu in 3 havo zaten risico zouden lopen. Uiteindelijk besloot ik om ermee te stoppen. Opnieuw schaamte en teleurstelling in mezelf. Ik begrijp maar al te goed dat dit mijn interne belevingswereld is en de school mij geen schaamte of schuldgevoel aanpraat, maar dit is wel het effect dat het heeft als een procedure zo moeizaam gaat in een zaak die al genoeg pijn doet.”
“Hij ging toentertijd zo behendig te werk, naar mijn idee had hij dit vaker gedaan”
Sophie
Vier jaar later, in 2022, ging het toch weer knagen aan Sophie. “Het voelde niet goed dat hij dit misschien nog steeds deed, of nog erger. En dat is het geval helaas, blijkt nu. Hij ging toentertijd zo behendig te werk, naar mijn idee had hij dit vaker gedaan. Ik heb opnieuw contact gezocht met de school en mijn verhaal gedeeld. Hier werd in eerste instantie opnieuw fijn op gereageerd. Ze namen het serieus, aldus de school. Helaas bleef een terugkoppeling uit, twee maanden lang hoorde ik helemaal niks. Ik heb vervolgens zelf weer contact opgenomen. Het lag blijkbaar aan de privacy en rechten van Hugo van P. dat ik niet op de hoogte kon worden gehouden van het proces.”
‘De laatste optie’
Volgens Sophie werd Hugo van P. hier uiteindelijk door school op aangesproken. “Maar hij ontkende, ik zou de hele situatie verkeerd geïnterpreteerd hebben. Hij moest opnieuw een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag, red.) aanvragen en hij moest een training volgen. Ik was in shock. Dit was de consequentie? Hij kon nog steeds bijles geven? Werd hij gecontroleerd? Kon hij nog steeds met leerlingen een-op-een in een ruimte zijn? Ik voelde me opnieuw niet serieus genomen, en heb dat de school ook duidelijk gemaakt. Daarbij zei ik ook dat ik dit misschien wel publiekelijk wilde maken. Dat voelde voor mij als de laatste optie. Want voor mij was het op deze manier niet afgesloten en ik zag eigenlijk geen andere weg. Als dit de consequenties waren voor de leraar, kon ik het niet laten rusten. Naar mijn idee kon hij op deze manier nog steeds zijn gang gaan. Ik was verbaasd over de reactie van de school hierop. Die ging vooral over dat ik niet wist wat het effect van mijn acties zouden zijn en dat daar ook consequenties voor mij aan verbonden zouden kunnen zijn.”
Als Sophie het bericht over de rechtszaak leest, schrikt ze opnieuw. “Hij was dus gewoon nog zijn gang gegaan. Ik was uiteraard niet de enige en hij deed nog veel ernstigere dingen dan wat hij bij mij heeft gedaan. Dat de eerste melding in 1994 is gemaakt en dat het nu 2025 is, vind ik onvoorstelbaar. Ik hoop door mijn verhaal te delen, dat dit andere slachtoffers helpt om dit ook te doen.”
Reactie Coornhert Lyceum
Haarlem105 heeft het Coornhert Lyceum om een reactie gevraagd. “Als schoolleiding en medewerkers van het Coornhert Lyceum leven we mee met onze oud-leerlingen die enkele jaren geleden een ingrijpende ervaring met een docent van onze school hebben gehad. De deuren van onze school staan altijd open voor onze (oud-)leerlingen en wij zullen alles doen wat in onze macht ligt om zo nodig de pijn te verzachten.
Onze school tolereert geen enkele vorm van grensoverschrijdend gedrag en heeft daarom maatregelen getroffen op het moment dat er een signaal bij ons bekend werd over het gedrag van de betrokken docent. Vanuit juridisch perspectief en na het consulteren van de vertrouwensinspecteur van de onderwijsinspectie en de zedenpolitie, bleek het bij eerdere meldingen helaas niet mogelijk om de docent te ontslaan. Wij begrijpen terdege dat dit voor de betrokken leerling destijds zeer teleurstellend is geweest.
De laatste melding van grensoverschrijdend gedrag van de docent was van dien aard, dat de schoolleiding hem op staande voet kon ontslaan en dit uiteraard direct heeft gedaan. Sinds dit moment, inmiddels zo’n twee jaar geleden, is de oud-docent op geen enkele wijze meer betrokken bij onze school.
Als er andere (oud-)leerlingen zijn die grensoverschrijdend gedrag hebben ervaren van de genoemde oud-docent, dan willen wij hen laten weten dat wij ook voor hen klaarstaan en onze schoolleiding en/of vertrouwenspersonen hen graag ontvangt voor een gesprek. Deze (oud-)leerlingen kunnen contact opnemen via info@coornhert.nl, door te bellen of door bij ons langs te komen.
Wij benadrukken dat het Coornhert Lyceum een veilige school is en dat wij als schoolleiding de preventieve aanpak op de school sinds enkele jaren verder hebben aangescherpt. Hoewel daar nu geen aanleiding voor is, blijft de schoolleiding alert en treedt direct op in het geval van grensoverschrijdend gedrag.”
Bas Boensma en Alexander Volmer, rectoren van het Coornhert Lyceum
Reactie advocaat Hugo van P.
Haarlem105 heeft ook de advocaat van Hugo van P., Louke Korfker om een reactie gevraagd. “Cliënt weet niet waar deze beschuldigingen over gaan. Hij ontkent enig contact, zoals beschreven, te hebben gehad met een (oud)leerling van de school. Dat de beschuldigingen op waarheid zouden berusten komt niet vast te staan, ook zeker niet op basis van de stukken in het strafdossier. Deze beschuldigingen zijn heel heftig voor de cliënt. Dat is natuurlijk in de regel zo wanneer er beweringen worden gedaan die niet op waarheid berusten.”
Louke Korfker, advocaat Hugo van P.
Uitspraak
Dinsdag 11 maart volgt de uitspraak in de rechtszaak tegen Hugo van P. die op dit moment loopt. Sophie heeft tot op heden nog geen aangifte gedaan. Heb jij ook te maken gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag en wil je hiervan melding maken, neem dan contact op met de zedenpolitie Haarlem via 088-1681070. Het is ook altijd mogelijk om contact op te nemen met onze redactie via k.luske@haarlem105.nl.
* Op verzoek van het slachtoffer is haar naam gefingeerd, de echte naam is bekend bij onze redactie.